Op 1 november 1982 werd de Nederlandse Vereniging Van Ganzenvangers noodgedwongen opgericht om het vangen van wilde ganzen voor wetenschappelijk onderzoek door gebruikmaking van slagnetten en tamme lokganzen, voort te kunnen zetten. Het bundelen van de krachten van de nog 13 overgebleven ganzenvangers bleek noodzakelijk omdat de gewijzigde jachtwet in 1978 het niet langer toestond om nog langer ganzen te vangen vanuit jachtoogpunt.

Vanaf de Middeleeuwen hadden hele gezinnen kunnen bestaan dankzij de extra bron van inkomsten die de gevangen ganzen als jachtbuit opgeleverd hadden. Hoewel de meeste ganzenvangers vanaf 1954 al betrokken waren bij het ringonderzoek van het Rijksinstituut voor Natuurbeheer kwamen zij door dit vangstverbod toch in de problemen. De financiering van het wetenschappelijk onderzoek bleek in die jaren steeds het grote probleem. Deze onzekerheid leidde tot het oprichten van de Nederlandse Vereniging Van Ganzenvangers. Degenen die zich daar vooral voor inzetten waren Gerrit Bakker, die voorzitter werd en Siebren Siebenga, die de functie als secretaris vervulde. Gerrit Bakker trad in 1995 af als voorzitter toen hij 65 jaar werd en Jan Staal nam zijn functie over. Kees Polderdijk nam in 1998 het voorzitterschap van Jan Staal over, toen deze te kennen gaf te willen stoppen.

De vereniging kent gewone leden en begunstigende leden. Gewone leden zijn in het bezit van een vang- of ringvergunning om ganzen voor wetenschappelijke doeleinden te mogen vangen. Begunstigende leden bestaan meest uit helpers op de vangplaatsen, mensen van de vaste ringploeg of medewerkers van wetenschappelijke instituten, of anderen die de vereniging steunen. Thans bestaat het bestuur uit Kees Polderdijk (voorzitter), Wouter Koelewijn (secretaris) en Harm van der Wal (Penningmeester).

Foto 1: Groepsfoto van de vereniging tijdens de viering van het 25-jarig bestaan in 2007